آخرین مطالب
امکانات وب
گفتمششیرین ترین آواز چیست ؟چشم غمکینش به رویم خیره ماندقطره قطره اشکش از مژگان چکیدلرزهافتادش به گیسوی بلندزیر لب غمناک خواندناله زنجیرها بر دست منگفتمشآنگه که از هم بگسلندخنده تلخی به لب آورد و گفتآر صبح میخندد...ادامه مطلب
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 68
سینه باید گشاده چون دریا
تا کند نغمه ای چو دریا ساز
نفسی طاقت آزموده چو موج
که رود صد ره برآید باز
تن
طوفان کش شکیبنده
که نفرساید از نشیب و فراز
بانگ دریادلان چنین خیزد
کار هر سینه نیست این آواز
تا کند نغمه ای چو دریا ساز
نفسی طاقت آزموده چو موج
که رود صد ره برآید باز
تن
طوفان کش شکیبنده
که نفرساید از نشیب و فراز
بانگ دریادلان چنین خیزد
کار هر سینه نیست این آواز
هوشنگ ابتهاج
صبح میخندد...ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 68
شرابِ تلخ بیاور که وقتِ شیدایی ست
که آنچه در سرِ من نیست، بیم رسوایی ست!
چه غم که خلق به حسنِ تو عیب می گیرند؟
همیشه زخمِ زبان خون بهای زیبایی ست
اگر خیال تماشاست در سرت بشتاب
که آبشارم و افتادنم تماشایی ست…
شباهت من و تو هرچه بود، ثابت کرد
که فصل مشترک عشق و عقل، تنهایی ست
کنون اگرچه کویرم، هنوز در سرِ من
صدای پر زدن مرغ های دریایی ست
که آنچه در سرِ من نیست، بیم رسوایی ست!
چه غم که خلق به حسنِ تو عیب می گیرند؟
همیشه زخمِ زبان خون بهای زیبایی ست
اگر خیال تماشاست در سرت بشتاب
که آبشارم و افتادنم تماشایی ست…
شباهت من و تو هرچه بود، ثابت کرد
که فصل مشترک عشق و عقل، تنهایی ست
کنون اگرچه کویرم، هنوز در سرِ من
صدای پر زدن مرغ های دریایی ست
فاضل نظری
صبح میخندد...ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 72
شب عاشورا هم رسید...! . از سر کوچه صدای دسته های عزاداری میومد. همه یک صدا می گفتن: ای اهل حرم میر و علمدار نیامد. . یه نگاه به داخل کوچه انداختم.حسین آقا و طوبی خانوم کنار هم وایساده بودن.کنار در،طوبی خانوم مث تازه عروسا چادرشو کشیده بود سرش و معلوم بود که داره گریه می کنه.حسین آقا به دیوار تکیه داده بود.سر در گریب صبح میخندد...ادامه مطلب
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 65
من دیده ام شکوه تماشا را در آبهای دور در کوچه های سبز گرم تماشا بودیم تالار تار آب با لاله های سرخ هیاهوگر روشن بود سرو تاریک با آب روشن گل می گفت گلها خم می شدند می آشفتند گلهای آفتاب گردان از ماهتاب تاریک روشن خورشید را تمنا می کردند من دیده ام شکوه تماشا را در خانه های سرخ سفالین بام بام تا شام آنجا پرنده هایی بو صبح میخندد...ادامه مطلب
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 68
پاییز هم اومد.رفتم جلوی پنجره به دوتا درختی که تو پیاده رو کنار دیوار خونه طوبی خانوم بودن زل زدم.برگاشون چقدر دلبری می کرد.دم دمای غروب بود.رفتم تو کوچه جلوی در واستادم.به دیوار خونمون تکیه دادم و بهشون نگاه می کردم.خنکای نسیم صورتمو نوازش می کرد.دیدم حسین آقا داره از سر کوچه میاد.تو دستش کلی وسیله ست.معلوم بود که صبح میخندد...ادامه مطلب
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 94
من چهره ام گرفته من قایقم نشسته به خشکی با قایقم نشسته به خشکی فریاد می زنم: « وامانده در عذابم انداخته است در راه پر مخافت این ساحل خراب و فاصله است آب امدادی ای رفیقان با من.» گل کرده است پوزخندشان اما بر من، بر قایقم که نه موزون بر حرفهایم در چه ره و رسم بر التهابم از حد بیرون. در التهابم از حد بیرون فریاد بر م صبح میخندد...ادامه مطلب
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 68
در نهفته ترین باغ ها دستم میوه چید و اینک شاخه نزدیک از سر انگشتم پروا مکن بی تابی انگشتانم شور ربایش نیست عطش آشنایی است درخشش میوه درخشان تر وسوسه چیدن در فراموشی دستم پوسید دورترین آب ریزش خود را به راهم فشاند پنهان ترین سنگ سایه اش رابه پایم ریخت و من شاخه نزدیک از آب گذشتم از سایه به در رفتم رفتم غرورم ر بر ست صبح میخندد...ادامه مطلب
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 82
مرگ را دیده ام من
در دیدا ری غمناک،من مرگ را به دست
سوده ام
من مرگ را زیسته ام،
با آوازی غمناک
غمناک،
و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده
آه، بگذاریدم! بگذاریدم! صبح میخندد...
در دیدا ری غمناک،من مرگ را به دست
سوده ام
من مرگ را زیسته ام،
با آوازی غمناک
غمناک،
و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده
آه، بگذاریدم! بگذاریدم! صبح میخندد...
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 77
سکوت صدای گامهایم را باز پس می دهد با شب خلوت به خانه می روم گله ای کوچک از سگها بر لاشه ی سیاه خیابان می دوند خلوت شب آنها را دنبال می کند و سکوت نجوای گامهاشان را می شوید من او را به جای همه بر می گزینم و او می داند که من راست می گویم او همه را به جای من بر می گزیند و من می دانم که همه دروغ می گویند چه می ترسد از صبح میخندد...ادامه مطلب
ما را در سایت صبح میخندد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : a-poempic بازدید : 69